Artykuł z Movie, wrzesień 1996
Tytuł: Puppet on a String


Czy Shah Rukh się uwolni?

Jeśli pamięta się, że jego filmy osiągają cenę „od crore wzwyż” (według dystrybutora Ramesha Sippy), to pytaniem wartym crore jest – czy wielki sukces komercyjny zepsuł Shah Rukha Khana?
Kiedy cztery lata temu młody Shah Rukh Khan po raz pierwszy zabłysnął na ekranach, uważany był za twarz nowoczesnego kina – za kogoś, dzięki komu rozdzielone nitki kina komercyjnego i awangardowego zostaną owocnie splecione. Lecz niestety, ten rajski scenariusz wydaje się szwankować. Nawet pobieżne spojrzenie na listę filmów Shah Rukha pokazuje, że pracuje on z największymi nazwiskami kina komercyjnego, od Subhasha Ghai do Yasha Chopry. Choć Ramesh Sippy nazywa to „szczęśliwym łowem”, „windą do nieba” dla kariery Shah Rukha, gdzie są „inne” filmy?
Informator z kręgów bliskich Shah Rukhowi wyjawia, „Shah Rukh nie kręci innych filmów, bo mu na to nie pozwalają.” Jak głosi wieść, Shah Rukh stał się ofiarą syndromu Bachchana. Na jakąkolwiek wzmiankę o filmie z Shah Rukhiem w roli głównej, dystrybutorzy wykładają nawet offowemu producentowi tak ogromne pieniądze, że twórca natychmiast ulega presji zrobienia bezpiecznego filmu rezygnując z wszelkiej myśli o „ryzykownych” eksperymentach.
Sytuacja jak z paragrafu 22, nawet gdyby się zdarzyła.
Podczas gdy rekin finansowy Shroff opiniuje, „Shah Rukh prócz opanowania swojej nadekspresji powinien poeksperymentowac z dojrzalszymi rolami,” to Gandhi od-lat-w-branży mówi z całą powagą, „Jeśli mówimy o eksperymentowaniu Shah Rukha z rolami – nie powinien tego robić, bo ma określony wizerunek od którego nie powinien odchodzić. Na przykład w „Khamosi” Nana Patekar gra człowieka niemego i głuchego, a ludziom na prowincji to się nie spodobało. Widzowie nie chcieliby na przykład oglądać Akshaya Kumara w roli amanta. Podobnie Shah Rukh nie zostałby zaakceptowany w typowym filmie akcji.”
Shah Rukh deklaruje swoją wolę kręcenia od 1997 tylko jednego filmu rocznie. Naprawdę szlachetny zamysł, ale czy będzie możliwe jej zrealizowanie? W końcu względy finansowe stały się dla niego ważne. Po bijącym wszelkie rekordy przyjęciu „Dilwale Dulhania le Jeyaenge,” jego filmy - „Ram Jaane, Trimurti, English Babu Desi Mem i Chaahat – wszystkie były rozczarowaniem. Sam Shah Rukh nie jest uodporniony na cykliczne falowania wykresu notowań box-office. W 1993 miał „Baazigar” i „Darr,” w 1994 zniżkował filmami „Kabhie Haan Kabhie Naa” i „Anjaam.” W 1995 latał znów wysoko dzięki „Karan Arjun” i DDLJ, a w 1996 panowała posucha. Człowiekowi, który od twierdzenia, że nie chce być supergwiazdorem przeszedł do deklaracji, że pragnie być popularniejszy niż Michael Jackson, niełatwo jest ignorować czysto komercyjne wymogi Bollywood.
Niezmordowany Shah Rukh jest teraz na rozdrożu kariery – uwięziony pomiędzy szansą na kroczenie ścieżką supergwiazdorstwa, a okazją zdobycia chwały prawdziwego artysty. Jego zbliżające się premiery sygnalizują wybory, jakich dokonuje – czy będzie słuchał trąbki apelującej do jego niezaprzeczalnego talentu, czy pójdzie za głosem syreny kuszącej go do świata notowań box-office.

Yess Boss
Shah Rukh gra chłopaka z misją, którego okrzyk rozpoznawczy, 'yes boss,' czyni go pupilkiem szefa (Aditya Panscholi). W zamian za to, że Shah Rukh staje się jego Piętaszkiem od brudnej roboty, Aditya obiecuje mu gwiazdkę z nieba. Kłopoty zaczynają się, gdy szef i jego lokajczyk zakochują się w tej samej dziewczynie, Juhi Chawli. Mimo, że żonaty, szef jest nieuleczalnym flirciarzem, który przekonuje wrażliwą Juhi do nawiązania z nim romansu. Dylematem Shah Rukha jest wybór między dziewczyną, a szefem

Koyla
Przez K-K-K-Khanem ścieliła się świetlista droga, kiedy Rakesh Roshan („Khugarz, Khoon Bhari Maang, Karan Arjun”) przedłużył swoją obsesję na punkcie „k” filmem „Koyla.”
Umieszczony w ponurym świecie kopalni węgla, Shah Rukh gra uciskanego, wykorzystywanego służącego Amrisha Puri, który na dodatek jest niemową. Mamy nadzieję, że Roshan użyje tej jego ułomności jako alegorii milczącej akceptacji wykorzystywania biednych.
Kiedy ukochana Shah Rukha, Madhuri, także staje się obiektem machinacji Amrisha Puri, Shah Rukh ostatecznie buntuje się i odzyskuje głos – symbolicznie i dosłownie.
Rakesh Roshan głośno deklaruje całkowite zaufanie gwieździe jego „Karan Arjun.” „Jest najlepszym aktorem, jakiego dziś mamy. Jego oczy potrafią wszystko wyrazić, a pomaga mu też modulacja głosu. Właściwie już dziś nazywam go aktorem spełnionym..

Badshah
Po zaryzykowaniu roli demonicznego złego w „Baazigarze” i rozbiciu puli, nierozdzielni Abbas Mustaan spotykają się z Shah Rukhiem ponownie, na planie „Badshaha.”
Czy znów dostaniemy bohatera grającego zaskakująco odmienną postać? Właściwie trudno to stwierdzić nawet twórcom – bo scenariusz nie ma jeszcze ostatecznego kształtu. Nawet to, na co już się zdecydowano, trzymane jest w tajemnicy za szczelnie zaciśniętymi zębami Abbasa Mustana. „Po tym, co stało się z 'Daraar' nie chcemy zdradzać szczegółów scenariusza (dla nieświadomych – 'Daraarowi' przydarzył się 'Agni Sakshi.'. Miał tę samą opowieść, ale pokonał 'Daraar' w biegu po nagrodę)
Kiedy scenariusz zostanie ukończony, okaże się, czy Kajol (to jedyny film, do jakiego bierze się pod uwagę parę z 'Dilwale') da projektowi swoje „tak.” Co do drugiej bohaterki, czarnego charakteru, wysłano propozycję do Sushmity Sen. Aż do tego czasu „Badshah” będzie królem, ale bez swojej drugiej połowy.

Pardes
„Pardes” to opowieść o NRI, który przyjeżdża do Indii szukać idealnej Induski na żonę dla siebie. Spotyka taksówkarza (Shah Rukha), który pomaga mu odnaleźć pannę młodą (modelka – reporterka- chcąca być aktorką Ritu Choudhury przemianowana na Mahimę), ale sam się w niej zakochuje. Film o skromnym budżecie i tak popadł w kontrowersję przed premierą w wielkim stylu Subhasha Ghai, bo chodzą plotki, że ABCL kręci „Tere mere Sapne” według tego samego pomysłu scenariuszowego. Opowieść przerabiana jest już na planie w taki sposób, jak to się stało z „Ram Lakhan,” a Subhash Ghai musi mieć nadzieję, że film będzie równie wielkim hitem.

Duplicate
„Duplicate” brzmi jak sobowtór hitu z 1970, „Sachha Jahootha.” Jest to historia dwóch ludzi, którzy przez przypadek są do siebie podobni. Jeden jest przerażającym przestępcą, drugi miłym, skromnym dobrym facetem.
Pierwszy ma do pary Sonali Bendre, drugi – Juhi Chawlę. Miły pan i jego przeciwieństwo zamieniają się rolami, a wynikające z tego podwójne kłopoty dają reżyserowi Maheshowi Bhattowi okazję zrobienia komedii, filmu akcji i filmu z suspensem. Jeden z najbardziej ujmujących momentów to ten, kiedy zły facet zgrzyta zębami, bo nie może znieść wielkich dawek sympatyczności, jakimi jest bombardowany
Producent Yash Johar, „Scenariusz pisany był z myślą o Shah Rukhu. Jest aktorem, którego osobowość wymusza pisanie ról mogących jej sprostać. Jest tak pochłonięty filmem, że mówi, że nie zagra następnej podwójnej roli przesz sześć- siedem lat.”
Skoro Juhi ma już najlepsze lata za sobą, a Sonali wciąż czeka na swój sukces, to Shah Rukh będzie musiał pracować podwójnie ciężko, żeby udźwignąć przypadek zamienionej osobowości i udowodnić, że to on jest tym prawdziwym.


Tłumaczenie: Mowilka

© Tekst chroniony prawem autorskim.
    Wykorzystanie i publikacja w całości lub we fragmentach jedynie za zgodą serwisu.
    Więcej informacji w dziale "strona"